Wybieramy pięć kobiet oraz pięciu mężczyzn którzy tworzą pary, panom do nóg panie przywiązują balon podczas tańca pary zdeptują sobie nawzajem balony.

Prosimy 2 pary w tym oczywiście parę młodą. Będziemy mierzyli czas która para szybciej upora się z przebiciem balonów w nietypowych pozycjach (Będzie to rozgrzewka przed nocą poślubną )

Na przeciwko siebie sadzamy Młodą Parę która [z zawiązanymi oczami] ma za zadanie nakarmić się nawzajem [np. przecierem owocowym] kto zrobi to szybciej będzie miał lepszą rękę do karmienia dzieci.

Z KLUBU STARYCH KAWALERóW

Życzenia Dla Pana Młodego w jezyku włoskim z tłumaczeniem na j.polski.

Bongiorno ………… frajera (Dzień dobry drogi ………..)

Kontato schizofrenio (bardzo nas cieszy)

Liberta kaput (że się ożeniłeś)

Akademio kabaretto (w tym uroczystym dla Ciebie dniu)

La dyscyplina dyktatore (życzymy Ci wiele radości i szczęścia)

Paloma maszkarone (pojąłeś piękną żonę )

Katorga, galera, patoga (po weselu rozpoczniesz normalne życie)

Finito amore… (wasz związek będzie pełen miłości)

Cinquecento bambini (potem może przyjdą dzieci)

Padre Virgilius (zostaniesz ojcem)

Silencio mortale (będziesz się cieszyć tą perspektywą)

Arszenikos cyjankare (dbaj o teściową)

Piwencjo kuflozo (i o teścia)

Vizitato prokuratore (a zostaniesz doceniony)

Gratulacjone (życzymy Ci)

Non kolaboracjone (miłej współpracy)

Forsa finito (dużo pieniędzy)

Apartamento sutereno (ładnego mieszkania)

Karocze sireno (dobrego samochodu)

Prego ciao Italia Bongiorno ogródek, sekator, działka (udanych wakacji co roku)

Cavalieros Sicilianos Italianos (tego wszystkiego życzą Ci koledzy ze słonecznej Italii)

Kumplos smutatos (podpisano koledzy z Klubu Starych Kawalerów)

P.S. Bongiorno stonka inwazione (Pozdrowienia dla gości weselnych)

– Do tej zabawy niezbędny jest kijek np. od szczotki no i kilku odważnych. Zasady zabawy są bardzo proste: należy wypić setkę wódki, przykładając czoło do kijka obiec go 10 razy dookoła, a następnie szybciutko dobiec do oddalonej na drugim końcu sali Pary Młodej, która trzyma nagrodę.

Ten konkurs organizowany jest w kilku wersjach, zasada jest jednak jedna: do konkursu staje kilka osób, lub par które ustawiają się wokół ustawionych krzeseł. Krzeseł jest zawsze o jedno mniej niż osób biorących udział w konkursie. Przy każdej przerwie w muzyce „zawodnicy” zajmują wolne miejsca, osoba, dla której nie starczy miejsc odpada. Ostatni pozostający na parkiecie wygrywa.

W zależności od wersji zabawy może ona się odbywać w różny sposób np.:

-Na krześle należy usiąść z osobą lub fantem, który wymieni wodzirej (krawat, kucharka, but, rajstopy…)

Wybieramy 5 par (może być więcej). Podstawą tego konkursu jest to że panowie muszą mieć założone marynarki. Konkurs polega na tym, że pary – mężczyzna i kobieta tańczą przy muzyce, a w momencie kiedy orkiestra przestanie grać, partnerzy muszą wymienić się marynarką (mężczyzna przekazuje marynarkę kobiecie). Ostatnia para odpada. Następnie orkiestra zaczyna ponownie grać, i tak samo w momencie, kiedy przerwą muzykę partnerka przekazuje marynarkę partnerowi. Oczywiście ostatnia para odpada. Wygrywa para,  która zostanie ostatnia na parkiecie. Konkurs ten można urozmaicić, można na przykład kazać osobie,  która ubiera marynarkę zapiąć jeden guzik, można kazać za każdą zmianą marynarki polecić aby marynarkę odwracać raz na lewą stronę raz na prawą lub przód na tył itp.

Wybieramy 6 par. Do zabawy należy przygotować dwie pary pończoch. Panowie siadają na krzesełkach, a Panie zakładają Panom pończochy na głowy. Para Młoda występuje w roli jury i ma za zadanie wybrać najzabawniejszą „twarz” wesela. Zabawa polega na tym, że Panie kolejno zdejmują Panom pończoszki z twarzy, ciągnąc za węzełek zawiązany na końcu każdej pończoszki. Panowie po ściągnięciu pończoch mają śmieszne miny i fryzury. Polecane tylko dla panów z bujną czupryną.

Ustawia się 2 krzesła i tyłem do siebie w odległości ok 5 metrów, na nich siadają młodzi. Gra muzyka, a na znak Państwo młodzi mają odwrócić głowę w jedna ze stron, w prawo lub w lewo. Jeżeli obydwoje odwrócą się w prawo – CóRKA
Jeżeli obydwoje odwrócą się w lewo – SYN Jeżeli ich głowy rozejdą się w innych kierunkach – BLIŹNIAKI
Zabawę można powtórzyć 3, 4 razy, w zależności ile dzieciaczków się im już nazbiera, i czy wyrażą chęci by było ich więcej

Dobierają się pary. Panowie stają w kółku, ich panie stają za nimi. Gdy muzyka zaczyna grać, panie wskakują na plecy panom, zeskakują, obiegają całe kółko, przechodzą pod nogami panów, przechodzą za plecy i wskakują. Kto ostatni wskoczy – odpada…

Jest 10 balonów w których ukryte są karteczki z wypisanymi rzeczami, które po ślubie mąż albo żona będzie robić, czyli np. „Od dzisiaj to ja będę zmywał(a) naczynia”, „Od dzisiaj będę Ci codziennie masował(a) stópki”, „Od dzisiaj to ja będę głową rodziny”, „Od dzisiaj to ja będę oddawać pensję małżonkowi”, „Od dzisiaj będę słuchać mądrych rad teściowej”. itp. Młoda Para przekuwa na przemian balony i na głos czytają co wylosowali Wszystko zależy od pomysłowości organizatorów.

Państwo Młodzi stają na środku sali, tyłem do siebie, gromadząc przed sobą zaproszonych przez siebie gości i przyjaciół (ze strony Pani Młodej jej goście, analogicznie w przypadku Pana Młodego). Na znak wodzireja Pani Młoda zaczyna dyrygować swoim chórem, który śpiewa „sto lat”, później analogicznie Pan Młody. Wodzirej ogłasza zwycięską drużynę. Po skończonej zabawie obydwie drużyny odśpiewują „sto lat” dla nowożeńców.

Na parkiecie pojawia się 12 krzeseł. Do zabawy zapraszane jest pierwsze 12 chętnych osób. Wodzirej prosi uczestników o zajęcie miejsc na krzesłach. Pozostali goście proszeni są o gorący doping. Wodzirej prosi każdego z uczestników zabawy o znalezienie odpowiedniego rekwizytu, który powinien znajdować się w lokalu np. widelec. W trakcie gdy uczestnicy zabawy wybierają się w poszukiwaniu podanego rekwizytu, z parkietu znika jedno krzesło. W ten sposób osoba, która powróci najpóźniej nie ma już gdzie usiąść. Tym sposobem zostaje ona wyeliminowana z zabawy, a za karę, w pierwszym miesiącu po ślubie, ma wykonywać daną czynność dla Nowożeńców, wymyśloną przez Wodzireja np. wyprowadzać psa. Taki sposób eliminacji uczestników powtarzany jest jeszcze analogicznie 10 razy. Osoba, która pozostanie w zabawie najdłużej dostanie do wykonania najprzyjemniejszą czynność. W ten sposób przez kolejne 12 miesięcy przyjaciele Pary Młodej będą wykonywać dla nich wskazane czynności.

Wybiera się dwie takie same grupy. Jedną wybiera Panna Młoda ze swojej rodziny, drugą Pan Młody ze swojej rodziny. Następnie czytane jest opowiadanie a wyczytane osoby lub grupy osób mają za zadanie szybko obiec swoją rodzinkę i usiąść na swoim krześle. Państwo Młodzi oceniają która rodzina wygrywa w konkurencji.

Rodzina I Rodzina II
mama mama
tata tata
Wacek Wacek
Witek Witek
Gosia Gosia
Pikuś Pikuś
słoń słoń
mama + tata = rodzice
Wacek + Witek + Gosia = dzieci
mama + tata + dzieci = rodzina
mama+ tata + dzieci + Pikuś + słoń = wszyscy

Opowiadanie
Pewnego razu TATA powiedział: do naszego miasta przyjechał cyrk. WSZYSCY bardzo się ucieszyli, ponieważ TATA obiecał, że jutro CAŁĄ RODZINĄ pójdziemy na przedstawienie. Świetnie! Zawołał WITUŚ. Bardzo chciałbym zobaczyć SŁONIA. E tam SŁOŃ, małpy są o wiele ciekawsze powiedział WACUŚ. Ja tam najbardziej lubię naszego PIKUSIA, powiedziała GOSIA, ale to tylko kundel. Pójdziemy WSZYSCY powiedział TATA, a MAMA go poparła. Następnego dnia MAMA kupiła bilety i WSZYSCY poszli do cyrku. Przedstawienie się zaczęło. Występowały małpy, tygrysy, potem konie, a na końcu śmieszny klaun. Lecz DZIECI zaczęły się bardzo niepokoić bo wciąż nie było SŁONIA. Ja chcę SŁONIA! – zaczął wołać WITUŚ, a ja chcę lody zmienił temat TATA i kupił lody. RODZICE spojrzeli na siebie, a DZIECI nadal czekały na SŁONIA , a SŁONIA wciąż nie było. Po paru innych występach wreszcie na arenie pojawił się SŁOŃ. DZIECI bardzo się ucieszyły. Czas szybko mijał, przedstawienie dobiegało końca. Cała RODZINA dobrze się bawiła, a najbardziej DZIECI .WSZYSCY zadowoleni wrócili do domu. Nawet PIKUŚ szczekał z radości. Przy kolacji TATA obiecał DZIECIOM ,a MAMA potwierdziła, że jutro z PIKUsięM , jak będą grzeczne, to znowu WSZYSCY pójdą do cyrku, aby zobaczyć jeszcze raz SŁONIA i inne zwierzęta. I tak zakończył się dzień.

Zabawa typowo oczepinowa przeznaczona dla Pary Młodej. Po oddaniu welonu i muszki Nowożeńcy mają pokazać czy się dobrze zdążyli poznać w okresie narzeczeństwa. Do konkursu przystępuje para młoda i grupa osób płci obojga. Najpierw sadza się w rzędzie kilka Pań z Panną Młodą w środku a pan młody /z zawiązanymi oczami/ ma ją rozpoznać po wymienionej części ciała. Najczęściej rozpoznaje małżonkę po kolanie, ale zdarzają się przypadki rozpoznawania po nosię, udach, lub biuście. Zabawę powtarza się aż do rozpoznania osoby szukanej. Po odnalezieniu Panny młodej role się zamieniają Pan Młody siada wśród Panów na krzesełkach, a zadaniem Pani Młodej jest odnalezienie ukrytego małżonka, rozpoznając go po wymienionej części ciała. Najczęściej w tym przypadku tą częścią ciała jest nos, ale zdarzają się przypadki gdzie rozpoznaje Pana młodego po pępku, pośladkach lub po pocałunku.

Do tej zabawy niezbędny jest kijek np. od szczotki no i kilku odważnych. Zasady zabawy są bardzo proste: należy wypić setkę wódki, przykładając czoło do kijka obiec go 10 razy dookoła, a następnie szybciutko dobiec do oddalonej na drugim końcu sali Pary Młodej, która trzyma nagrodę.

Do konkursu staje kilka par. Wodzirej prowadzący zabawę często dobiera sobie sędziów w postaci Pary Młodej lub Świadków. W zabawie wygrywa para, która najdłużej wytrwa na parkiecie. W zależności od wersji tej zabawy może ona przybrać formę siłową, lub zręcznościową: – w wersji siłowej wodzirej zmusza partnerów do coraz trudniejszych figur, np.: z partnerką na rękach, w przysiadzie, itp. – w wersji zręcznościowe tańczącym daje się np. balon, który umieszczany jest między różnymi częściami ciał tańczących. Para, która zgubi balon odpada. – inna odmiana wersji zręcznościowej to taniec z marynarką, w którym partnerzy na wybrany znak zamieniają się marynarką. Ostatnia para odpada.

Do zabawy potrzebne jest kilka par i tyle samo jabłek, oraz kawałek sznurka. Jabłka wiążemy na sznurku za ogonki. Panie trzymają jabłka na sznurkach, a Panowie mają za zadanie zjeść jabłko bez pomocy rąk. Czym dłuższy sznurek i większe jabłko, tym większy problem z jego zjedzeniem.

Prowadzący zaprasza na środek sali panny i kawalerów. Panowie muszą zdjąć marynarki i podwinąć do kolan spodnie a następnie po kolei odtańczyć „Jezioro łabędzi” oczywiście przy odpowiednim akompaniamencie. Wygrywał ten który otrzymał największe owacje od panien.

Zgłasza się na ochotnika czterech panów. Ustawia się 4 krzesła oparciami do siebie, tak, żeby oparcia tworzyły kwadrat. Każdy z Panów siada na krześle. Zdejmuje marynarkę i wiesza ją na oparciu. Orkiestra prosi, żeby panowie przeszli o dwa krzesła w prawo. Siadają, zdejmują krawat i wkładają do kieszonki marynarki (wiadomo, że nie własnej). Następnie przesuwają się o trzy krzesła w lewo, tam zdejmują but i zostawiają go obok krzesła. Dalej o 6 krzeseł w prawo i tam zostawiają w bucie skarpetkę. Potem jeszcze robią ze dwa niepełne okrążenia. Który pierwszy się ubierze wygrywa nagrodę.

Do konkursu potrzebne są min. 2 pary. Panowie mają za zadanie umieścić puste butelki po piwie w swoich spodniach tak aby wystawała szyjka Natomiast zadaniem pań jest przelać szklankę wody do butelek swoich partnerów Jak łatwo się domyśleć są dwa sposoby przelewania wody – szybki – czyli ze szklanki wprost do butelki (i troszkę poza butelkę znaczy w spodnie) i dokładny – czyli woda jest nabierana w usta a następnie przelewana do butelki (równie ciekawa opcja) oczywiście w tym, konkursię się nie liczy czas tylko dokładność zawodników.
Drugim etapem zabawy jest to że puste szklanki stawia się na podłodze a panowie bez użycia rąk muszą przelać zawartość butelki z powrotem do szklanki: po ilości przelanej wody w szklance widać która para była dokładniejszą i mniej rozlała wody

Panu młodemu zawiązuje się oczy, a na sznureczku (długim do ziemi) uwiązuje się długopis i stawia się przed nim butelkę.. Panna młoda ma za zadanie tak pokierować młodym aby trafił do butelki długopisem…

Młoda i młody maja wybrać po np. 8 osób ze swoich rodzin, 4 dziewczyny i 4 chłopaków. Staja oni w dwóch rzędach i zabawa polega na zapoznawaniu się rodzin stawiamy dwa rzędy, naprzeciwko siebie panie naprzeciw panów i każdy po kolei mówi co podoba mu się w osobie która stoi naprzeciw i są to usta, oczy, włosy, ramiona, dłonie itd. i tak cały rząd, trzeba to zapamiętać bo następna runda to należy pocałować osobę z przeciwnej strony w to najpiękniejsze miejsce.

Panna młoda staje w kółku otoczona przez inne panny (jeśli jest ich za mało mogą być mężatki) Zadaniem pana młodego jest przedostać się do żony, a zadaniem panien nie dopuścić go – taka zabawa w kotka i myszkę, tylko myszka nie ucieka.

Sadzamy Parę Młodą na krzesłach obok siebie, ale oddzielamy ich kotarą tak, aby się nie widzieli i nie mogli się ze sobą komunikować. Rozdajemy parze ślubnej po 2 kartki z napisem „ja” i „on” (dla Panny Młodej) i „ja” i „ona” (dla Pana Młodego). Lista możliwych pytań:
• kto pierwszy powiedział „kocham Cię”?
• kto lepiej prowadzi samochód?
• kto będzie trzymał kasę?
• kto ma fajniejszych teściów?
• kto pierwszy wyciąga rękę po kłótni?
• kto pierwszy zasypia w łóżku?
• kto pierwszy nawiązał znajomość?
• kto będzie zmywał po posiłkach?
• kto będzie rządził w sypialni?
Prowadzący zadaje pytania a Para Młoda podnosi karteczki odpowiadając tym samym na pytania.

Test sprawnościowy dla Panny Młodej – Jajko
Pana Młody staje na krześle. Zadaniem Panny Młodej jest przemieszczenie surowego jajka przez nogawki Pana Młodego. Zaczyna od jednej nogawki, przemieszcza je do góry dochodząc aż do krocza Pana Młodego, a potem w dół drugą nogawką. Liczy się czas i styl. Zadanie zostaje wykonane jeżeli jajko nie pęknie. Warto mieć zapasowy strój!

Test sprawnościowy dla Pana Młodego
Panna Młoda staje na krześle. Pan Młody, z pomocą świadka zdejmuje krawat. Świadkowa zawiązuje go wysoko na udzie Panny Młodej. Następnie Panu Młodemu związuje się z tyłu ręce, a jego zadaniem jest rozwiązanie krawatu z uda żony (oczywiście bez użycia rąk).

Zabawa powstała z myślą o oczepinach. Jednak sugerujemy ją dla par, które mają duże poczucie humoru i nie zezłoszczą się na swoją drugą połowę za ewentualną pomyłkę. Gra sprawdza czy nowożeńcy dobrze poznali się w okresię narzeczeństwa. Po kolei, Panna Młoda oraz Pan Młody rozpoznają swoje połówki po wymienionej części ciała.

Panna Młoda szuka męża:
Pannie Młodej zawiązujemy oczy. Panowie razem z Panem Młodym siadają na krzesełkach w jednym rzędzie. Panna Młoda rozpoznaje swego męża zmysłem dotyku po wybranej części ciała. Najczęściej wybierane: kolano, nos, pępek, pośladki, a w nieco erotycznej wersji po pośladkach.

Pan Młody szuka żony:
Panu Młodemu zawiązujemy oczy. Panie razem z Panną Młodą siadają na krzesełkach w jednym rzędzie. Pan Młody rozpoznaje swoją żonę zmysłem dotyku po wybranej części ciała. Najczęściej wybierane: kolano, nos, uda, a w nieco erotycznej wersji po biuście.

Zabawa polecana na początek zabawy oczepinowej. Podczas zdejmowania welonu i muszki goście weselni zabierają buty Parze Młodej. Zadaniem męża Panny Młodej jest wykupienie bucików swoich i małżonki. Najczęściej fanty odkupuje się alkoholem. Zespół przygrywa wtedy melodię z tekstem:
‚Panie Młody nie bądź Felek wykup młodej pantofelek pantofelek jest malutki i kosztuje litra wódki’.

Przyjemna zabawa połączona z tańcem. Potrzebujecie tylko liny o długości 4-5 metrów. Dwie osoby rozciągają sznurek w poprzek sali. Pary uczestniczące w zabawie tańczą, a ich zadaniem jest przechodzenie pod liną nie przerywając tańca. Pary przechodzą pod liną w miarę jednocześnie. Ważne by każda para przeszła pod sznurkiem tą samą ilość razy. W trakcie gry, 2 osoby trzymające sznurek z czasem obniżają wysokość sznurka, zwiększając przy tym poziom trudności. Odpadają pary, które przewrócą się lub dotkną sznurka. W trakcie przechodzenia pod sznurkiem pary muszą trzymać się blisko siebie.

Wodzirej zbiera maksymalną ilość gości. Goście ustawiają się w szeregu czyli wagonikach. Zalecane jest, aby w rolę maszynisty wcieliła się Panna Młoda. Mijając kolejnych gości łatwiej jej zachęcić gości, którzy jeszcze siędzą za stołem, zamiast stworzyć kolejny wagonik. Do zabawy warto wykorzystać atrybuty np.: kierownicę i gwizdek dla prowadzącego pociąg weselny. Jeśli to możliwe wodzirej może przygotować peruki, czapki i inne stroje, by przyozdobić ludzkie wagoniki.
Treść piosenki to oczywiście słynne: jedzie pociąg z daleka…
Uatrakcyjnieniem zabawy są stacje do, których dojeżdża pociąg. Wodzirej oznajmia w jakim kraju zatrzymał się pociąg a goście starają się odtańczyć narodowy taniec danego kraju (najczęściej nieudolnie). Kolejne stacje to:
• Francja – kankan, kaczuchy
• Rosja – kazaczok
• Wiedeń – walc
• Madryt – corrida
• Praga – poleczka
• Warszawa – polonez (z reguły na koniec)
• inne w zależności od pomysłów wodzireja

Idealna ilość uczestników zabawy – od pięciu do dziesięciu. Z doświadczenia wiemy, że mężczyźni bardziej pasują do tej gry. Zadaniem graczy jest przynoszenie fantów wymienionych przez prowadzącego imprezę. Co może być fantem? Praktycznie wszystko. Zabawę zaczyna od najprostszych fantów: zapałki, zegarki, szminki, paski od spodni, buty, staniki, dzbany, marynarki, świece. Osoba, która ostatnia doniesię przedmiot, odpada z gry.
Gdy zmniejsza się liczba uczestników zabawy weselnej podnosimy poprzeczkę żądając coraz bardziej wyszukanych przedmiotów. Wodzirej wydaje polecenie przyniesienia: gaśnicy, największego garnka z kuchni, koła od samochodu, teścia (gdy zostały trzy osoby) i innych ciekawych atrybutów.
By zabawa miała swój punkt centralny, fanty powinny być znoszone w jedno miejsce np. na środek sali lub obok stołu Panny i Pana Młodego.
Zabawa wypada zwykle lepiej gdy mężczyźni kosztowali już weselnego alkoholu. Łatwiej przychodzi im śmiałość w zdobywaniu fantów, zwłaszcza gdy poziom trudności się zwiększa.

Zabawa polega na spleceniu z własnych ubrań jak najdłuższego sznurka. Uczestnicy składają ubrania, a wygrywa ten, który ułoży najdłuższy ciąg ubrań weselnych. Aby zmobilizować gości można w pewnej odległości ustawić nagrodę (dodatkowe porcje tortu weselnego / alkohol). Jeżeli nagroda jest jedna, wygrywa ten, który do nagrody dotrze jako pierwszy.
• Porada 1: Zabawa wygląda efektownie gdy uczestnicy tworzą 3-4 osobowe zespoły.
• Porada 2: Zabawa weselna wychodzi lepiej gdy uczestnicy nie są do końca trzeźwi. Śmiałość kluczem do zwycięstwa.
• Porada 3: Stwórzcie 2 zespoły; ustawcie ich naprzeciw siebie w dużej odległości. Wygrywa ten kto pierwszy dotrze do obozu ‚wroga’.

Powstało wiele odmian zabawy z krzesłami. Główne reguły pozostają jednak niezmienne.
Na środku sali ustawia się rząd krzeseł (np. 12: po 6 odwróconych do siebie tyłem, w 2 rzędach). Do zabawy zaprasza się od kilku do kilkunastu osób. Za każdym razem jest o jedno krzesło mniej niż uczestników zabawy. Odpada osoba, która nie zdąży zająć wolnego miejsca.

1 wersja: goście weselni chodzą wokół krzeseł; w momencie gdy muzyka przestaje grać jak najszybciej zajmują miejsca. Odpada osoba, która nie zdąży zająć wolnego miejsca.

2 wersja: uczestnicy mogą usiąść na krześle tylko wtedy gdy znajdą wymagany przedmiot. Wodzirej wymienia kolejne przedmioty, które należy przynieść przed zajęciem wolnego miejsca. Przedmioty zależą od fantazji prowadzącego zabawę weselną, mogą to być np.: krawaty, widelce, butelki po piwie i inne.

W najpopularniejszej wersji biorą udział 3 pary. Mąż z nowo poślubioną żoną, świadkowie oraz Nowa Młoda Para wyłoniona w trakcie oczepin. Prowadzący zabawę weselną ustawia trzy rzędy krzeseł tak, by na każdym rzędzie mogła położyć się jedna z partnerek. Na brzuchach bądź dekoltach partnerek kładziemy po 2 duże ciastka. Zadaniem partnerów jest jak najszybsze zjedzenia ciastek bez pomocy rąk.

W konkursię bierze udział kilka par. Pary stają w 2 rzędach oddalonych od siebie o kilka metrów. W pierwszym panie, w drugim panowie. Pary stoją do siebie przodem. Panie rozstawiają nogi tworząc tzw. bramki. Panowie mają przymocowane do pasków sznurki na końcu których jest ciężarek. Między nogami, panowie ustawiają pudełko. Ruchem bioder mają przesuwać pudełko do bramki swojej partnerki. Zwycięży ta para, która zrobi to najszybciej. Rola partnerski ogranicza się do kibicowania.

Tworzymy dwa zespoły po 4 osoby. Zbierzcie zespoły ze strony Pana Młodego i Panny Młodej by zaostrzyć rywalizację. W takim zestawieniu dużo łatwiej o doping dla uczestników zabawy weselnej.
Zespoły siadają naprzeciwko siebie (dwa rzędy po cztery krzesła). Wygrywa zespół, który pierwszy wykona zadanie. Zadania wykonywane są po kolei przez każdego z członków drużyny. Po wykonaniu zadania osoba daje sygnał koledze z drużyny, że ta może już zacząć swoje zadanie (klepiąc ją po plecach). Oto zadania:

• Pierwsza osoba z każdej drużyny je banana. Gdy wykonana zadanie klepię osobę nr 2
• Gość weselny nr 2 zjada 2 kawałki dużego ciasta
• Gość weselny nr 3 pompuje balon tak, aby pękł
• Gość weselny nr 4 ma oczywiście najtrudniejsze i najśmieszniejsze zadanie. Musi zjeść pół szklanki bułki tartej, a następnie…zagwizdać sto lat młodej parze. Pozornie zadanie wygląda na banalne, ale takie wcale nie jest. Dobra zabawa gwarantowana. Bułka tarta wysusza ślinę i przez około 2-3 minuty żaden mężczyzna nie będzie dał rady zagwizdać! Ważną rolę odgrywa prowadzący, który może wykorzystać pełen wachlarz komentarzy w stosunku do dorosłego pana, który nawet nie potrafi zagwizdać…
Kto pierwszy ten lepszy!

Tradycyjna i piękna zabawa weselna. Szczytny cel i dobra zabawa. W zabawie obowiązkowo bierze udział Panna Młoda i Pan Młody. Każdy kto chce zatańczyć z Panną lub Panem Młodym musi wnieść opłatę. Pieniądze zbierają najczęściej świadkowie. Grę można urozmaicić oznajmiając, że grę wygrywa ten, który ostatni zatańczy z Panną Młodą. Goście weselni przebijają swoje stawki odbijając młodą żonę z tańca na taniec.
Zebrane pieniądze Para Młoda przeznacza na symboliczny wózek dla nienarodzonego niemowlaka.
Wymagana świetna kondycja Panny Młodej gdyż chętnych jest zazwyczaj wielu!

Pisaliśmy już o jednej propozycji zabawy z balonikiem. Pora na kolejne.

• do zabawy potrzebujemy kilku par, baloników i pompki do pompowania materacy. Pompki kładziemy na krzesełkach. Rola panów ogranicza się do trzymania wężyków od pompek, do których przymocowane są baloniki. Zadaniem pań jest jak najszybsze napompowanie baloników tak, by pękły. W tym celu wykonują systematyczne ruchy siadania na krzesło, na którym leży pompka. Panowie dopingują swoje partnerki.

• uproszczona wersja pierwszej odmiany: wybrane osoby (tej samej płci) pompują balonik aż do jego pęknięcia. Kto pierwszy ten lepszy.

• trzecią wersję zabawy także organizujemy oddzielnie dla płci żeńskiej i męskiej. Przywiązujemy graczom balonik do lewej nogi. Zasada jest taka, że tej nogi nie można oderwać od ziemi. Osoba która to uczyni odpada z gry. Lewą nogą można jedynie szurać po parkiecie. Prawa noga służy do zbijania baloników współuczestników zabawy. Wygrywa ten, który zostanie sam z nienaruszonym balonikiem. Zabawa bardziej męska bo wymaga dużo biegania, ale panie też mogą spróbować.

Do zabawy zapraszamy kilka par. Każda z nich sama decyduje jaki taniec chce zatańczyć. Wybór tańców konsultujemy z didżejem lub orkiestrą, by upewnić się czy potrafią zagrać życzenie każdej pary. Pary wybierają najlepiej znane sobie tańce np.: walc, czacza, tango itd. Następnie przechodzimy do konkursu. Pary tańczą po kolei. W trakcie tańca jednej pary, pozostałe, które czekają na swoją kolej opuszczają salę (tak, by nie podpatrywali przeciwników).
Wodzirej podchodzi do pierwszej pary, kładzie przed nimi koc (można użyć prześcieradła lub obrusu) i oznajmia, że zatańczą wybrany taniec, ale na leżąco! Zaskoczeni uczestnicy próbują sprostać wyznaniu. Goście weselni oceniają ‚tańczące pary’ i wyłaniają zwycięzców.

Zabawa wymaga zebrania par, które potrafią na dobrym poziomie zatańczyć walca. Zaczynamy od stworzenia z par dużego koła, a w czasię tańczenia pary wykonują kolejne polecenia prowadzącego zabawę:

• panowie biorą na ręce swoje partnerki
• łączymy się w 2 pary
• łączymy się w kolejne 2 pary (czyli razem po cztery pary)
• panie tańczą w środku stworzonych kółek
• panowie łapią się i trzymają mocno za ręce
• panie siadają na rękach panów i łapią panów za szyje
• panowie tańczą w środku stworzonych kół
• panowie na sygnał odwracają się i tańczą z panią do której się akurat odwrócili. Kapela przestaje grać, partnerzy stają naprzeciw siebie, a zespół w dalszym ciągu nakazuje wykonywać dalsze czynności i wskazywać palcem: moja głowa, twoja głowa , moje ucho, twoje ucho, mój nos, twój nos, moja broda, twoja broda, moja pierś, twoja pierś
Na koniec panowie dziękują za taniec swoim partnerkom klękając na jedno kolano.

Zabawa dla pełnoletnich ze względu na finał imprezy. Oczywiście można ją zmodyfikować tak, by pasowała do każdego wieku. W zależności od prowadzącego podczas tańca wykonywane są przeróżne figury. Tańczymy w kółeczkach, okręcamy panie, łączymy się w pary, wymieniamy partnerki, wracamy do swoich partnerów itd. W przypadku pełnoletnich możemy wprowadzić dodatkową figurę: panowie klęczą, a panie tańczą wokół panów. Na koniec zabawy role się odwracają: panie klękają, panowie stają naprzeciwko, cichnie muzyka. Wszyscy oczekują, że teraz panowie zaczną tańczyć wokół swoich partnerek, a wodzirej mówi: tak właśnie panie chciałyby podziękować swoim partnerom.

Do zabawy zgłasza się klika par. Każda para losuję karteczkę, na których są wypisane różne dyscypliny sportowe. Zadaniem uczestników jest zaprezentowanie wybranych dyscyplin w tańcu. Przykładowe dyscypliny:
• łyżwiarstwo figurowe
• jazda konna
• skoki narciarskie
• karate
Grę można urozmaicić przekazując informację o wylosowanej dyscyplinie jedynie parze tańczącej. Publiczność złożona z gości weselnych będzie próbowała odgadnąć jaki sport naśladują pary.

Powstało wiele odmian konkursów tanecznych na weselach. Prezentujemy poniżej te które najlepiej się sprawdzają, na większości wesel ślubnych.
Do konkursu zazwyczaj zapraszamy kilka par. Sędziami mogą być goście weselni, prowadzący imprezę lub też para młoda. Zabawę wygrywają Ci, którzy najdłużej wytrwają na parkiecie. Dwie główne formy zabaw, które proponujemy to zabawa siłowa lub zabawa zręcznościowa:

zabawa siłowa
Prowadzący zmusza panów do coraz trudniejszych figur tanecznych: np. uniesienie partnerki, taniec z partnerką na rękach lub na barana, taniec w przysiadzie itd.

zabawa zręcznościowa
Proponujemy 3 sprawdzone wersje.

• balony – parom rozdajemy po balonie. Pary umieszczają balon między różnymi częściami ciał. Zaczyna się zazwyczaj od góry: czoło, klatka, brzuch, kolana. Orkiestra może też zmieniać natężenie i rodzaj muzyki przyśpieszając rytm. Para, która najdłużej będzie tańczyć z balonem wygrywa. Jeżeli balon pęknie lub para będzie tańczyć za wolno to odpada z konkursu.

• marynarki – wybieracie kilka par. Mężczyzna musi mieć na sobie marynarkę. Pary rywalizują ze sobą. Para tańczy ze sobą, a na sygnał wodzireja zaczyna się konkurs na szybkość. Zadaniem par jest jak najszybsze zdjęcie marynarki z mężczyzny, odwrócenie jej na drugą stronę i ponowne założenie. Partnerki mogą pomagać. Para, która zrobi to najwolniej, odpada. Konkurs uznajemy za zakończony gdy na parkiecie zostanie jedna para.

• płetwy – rozdajcie parom płetwy. Taniec z pewnością nabierze barwnych figur i kształtów.

Panowie zgłaszają się do zabawy. Zdejmują marynarki i podwijają spodnie do kolan. Następnie po kolei tańczą Jezioro Łabędzi przy stosownym akompaniamencie. Wygrywa ten, który otrzyma najgorętsze owacje od płci pięknej. Zabawa bardzo udana gdy panowie są kreatywni i lekko podpici.

Bardzo przyjemna zabawa choć wyobraźnia prowadzącego zabawę może spowodować, że zarekomendujemy ją dla osób pełnoletnich, z poczuciem humoru. Zbieramy spośród gości weselnych pary obu płci. Tworzymy kółeczko tak by na przemian stały panie i panowie. Rozpoczynamy powolny taniec trzymając się za ręce. Zespół muzyczny co jakiś czas przestaje grać, a prowadzący pyta o kolejne części ciała: za rączki się trzymaliśmy? Roztańczeni goście reagują stosownie do sytuacji. Po każdym zapytaniu tańczący krąg trzyma się za coś innego.

Zabawa dla odważnych panów. Potrzebujemy kilku kijków, kilku panów i kilku kieliszków z wódką. Zasady gry są proste. Na sygnał uczestnicy wypijają setkę wódki. Tuż po tym przykładają czoło do postawionego kijka i dziesięć razy obiegają go dookoła. Na koniec jak najszybciej biegną do Panny Młodej, która stoi na drugim końcu sali i trzyma w dłoniach nagrodę.

Wracamy raz jeszcze do popularnych na weselu baloników. Proponujemy jeszcze jedno rozwiązanie. W balonikach ukrywamy karteczki z komendami. Pan i Pani Młoda na przemian przekłuwają balonik. Mąż i żona przekłuwają po 5 baloników i czytają głośno co wylosowali. Zobowiązują się przy tym do wykonywania opisywanych czynności przez 3 kolejne miesiące małżeńskiego życia. Propozycja haseł wypisywanych na karteczkach:

• od dzisiaj będę Ci codziennie masował(a) stópki
• od dzisiaj to ja będę głową rodziny
• od dzisiaj będę prać bieliznę współmałżonka
• od dzisiaj to ja będę oddawać pensję małżonkowi
• od dzisiaj będę słuchać mądrych rad teściowej
• od dzisiaj będę gotować obiadki
• inne, zależnie od woli Pary Młodej
Młoda para przekłuwa na zmianę baloniki i czytają, co wylosowali.

Przyjemna i sympatyczna zabawa, która polega na przekazywaniu pocałunków. Sprawdza się zwłaszcza na ogromnych weselach z dużą ilością gości. Pozwala poznać się gościom i przełamać pierwsze lody. Goście weselni razem z Parą Młodą tworzą krąg. Para Młoda staje obok siebie. Pan Młody całuje osobę, która stoi obok niego (ale nie Pannę Młodą).
Następnie pocałowana osoba całuje następną z łańcuszka. W końcu pocałunek wraca do Panny Młodej. Na koniec goście mogą zaśpiewać słynne ‚gorzko gorzko’, a Para Młoda dochowa tradycji.

Do zabawy potrzebujemy równej ilości gości ze strony Pana Młodego i Panny Młodej. Stają oni w 2 szeregach, naprzeciwko siebie. Celem zabawy jest poznanie drugiej rodziny. Naprzeciw panów ustawiamy panie. W pierwszej rundzie każdy po kolei mówi co mu się podoba w osobie, która stoi naprzeciwko np.: usta, włosy, oczy, ramiona, dłonie lub też części garderoby: spinki, buty, koszula itd. Swój wybór uczestnicy zapamiętują bo w drugiej rundzie… muszą pocałować osoby z przeciwnej strony w wybrane wcześniej miejsce.

Pan Młody musi dostać się do Panny Młodej. Panna Młoda staje w kółku otoczona przez inne panie, które bronią dostępu do Panny Młodej. Najlepiej by ochronę stanowiły panny, ale gdy ich zabraknie mogą być też mężatki. Zabawa ma przewrotną nazwę gdyż myszka w tej grze nie ucieka. Mimo to kotek musi wykazać się sprytem, by dopaść myszkę.

Jedna z popularniejszych weselnych zabaw. Do gry zapraszamy 9 osób różnej płci, które wcielają się w kolejne role: 4 koła karety, 2 konie, 1 woźnica, no i oczywiście Król (Pan Młody) i Królowa (Pani Młoda). Każdy musi zostać poinformowany kim jest. Zabawa weselna polega na szybkim reagowaniu na słowa opisujące poszczególne części lub osoby z karety (należy wstać i obiec szybko krzesło, na którym się siędzi). Za niezareagowanie na słowo dostaje się karę. Karę otrzymuje ten który nie zareagował i nie obiegł krzesła lub zrobił to z dużym opóźnieniem np. Król (czyli Pan Młody reprezentujący Króla). Winowajca za karę musi wypić kieliszek wódki bez popitki (choć warto przemyśleć rozwiązanie z plasterkiem cytryny, zwłaszcza dla króla i królowej).
Podpowiedź do czytanki:
Na słowo kareta muszą zareagować aż 4 części:
Kareta = woźnica + koła + król + królowa
Zaprzęg = woźnica + koła + król + królowa + konie

Oto 2 alternatywne teksty, które może przeczytać prowadzący zabawę:

Wersja 1
Dawno, dawno temu żyli sobie król z królową.
Mieli konie, karetę i woźnicę. Kiedyś król zawołał woźnicę i tak mu powiedział: „Woźnico zaprzęgaj konie do karety, bo królowa chce pojechać na spacer”. Posłuszny woźnica poszedł i zapiął konie do karety. Kiedy król z królową wsiedli do karety, król zawołał: „Woźnico daj koniom znak do jazdy”. I pojechali.
Para królewska jedzie w swej pięknej karecie przez okolicę, nagle prawy koń okulał, lewemu koniowi nic się nie stało. Przestraszony król zawołał: „Woźnico, woźnico, mój drogi woźnico, sprawdź, co się stało”.
Królowa ze strachu zemdlała, a woźnica znalazł w kopycie prawego konia gwóźdź i go wyciągnął. W kopycie lewego konia nie znalazł nic.
Po chwili zniecierpliwiony król zwraca się z pytaniem do woźnicy: „Woźnico, woźnico, mój drogi woźnico czy wszystko w porządku?” Woźnica odpowiada ,że tak. Siada na koźle i daje koniom znak do jazdy.
Para królewska w swej pięknej karecie, złotej karecie jedzie dalej. Po chwili król wychyla się z okna karety i mówi do woźnicy: „Woźnico, woźnico, mój drogi woźnico, zatrzymaj konie, bo królowa chce zaczerpnąć świeżego powietrza”. Woźnica zatrzymuje konie i kareta staje. Z karety wysiada król i królowa. Nagle w oddali słychać grzmot – zaczyna padać deszcz, wszyscy są mokrzy, nie ma co czekać – król zarządza powrót na zamek.
Po przybyciu na zamek konie zatrzymują się i król i królowa wysiadają z karety. Król woła do woźnicy: „Woźnico, mój drogi woźnico wyprzęgnij konie i odstaw karetę”. Zadowolona i szczęśliwa królowa pyta po chwili: „Woźnico czy odstawiłeś konie i karetę?” Woźnica odpowiada, że tak.
„Dziękuję ci woźnico, mój drogi woźnico” – odpowiada królowa.

Wersja 2
Dawno, dawno temu żył sobie Król i Królowa. Król i Królowa ze swoim woźnicą bardzo lubili jeździć swoją karetą. Kareta miała 4 koła: prawe przednie, lewe tylne, lewe przednie i prawe tylne. Lewy koń był biały, a prawy koń był czarny.
Pewnego dnia Królowa rzekła do swego Króla: „Królu mój, Królu mój wspaniały, Drogi Królu, powiedz woźnicy żeby przygotował konie i sprawdził koła, bo na ostatnim spacerze był problem z prawym tylnym kołem.” Woźnica zaprzągł konie i karetę. Sprawdził prawe tylne koło, rzucił okiem na lewe przednie koło, potem rzekł do Króla: „Królu mój, nasz wspaniały Królu, najukochańszy Królu, kareta i konie są gotowe.”
Królowa z Królem wsiędli do karety i pojechali na piękną łąkę.
W pewnym momencie Królowa rzekła do Króla: „Usiądź sobie Królu, kochany Królu, mój ty najukochańszy Królu. Powiedz woźnicy, by nakarmił oba konie i przygotował karetę na następny dzień abyśmy mogli wybrać się jeszcze raz sami.”
Król rzekł do Królowej: „Królowo moja, moja kochana Królowo, Kocham Cię moja Królowo i dał jej słodkiego całusa.”

Zabawa dla par. Panowie tworzą krąg, a ich partnerki ustawiają się za nimi. Muzyka gra, a panie na sygnał wykonują kolejne czynności. Wskakują na plecy panom, zeskakują, obiegają całe kółko, przechodzą pod nogami panów, przechodzą za plecy i wskakują. Kto ostatni wskoczy na plecy, opada.

W zabawie uczestniczą 2 pary (lepiej by miały poczucie humoru). Panom zawiązujemy opaski na oczach, a na paniach zaczepiamy po 10 spinaczy. Podmieniamy partnerki i każemy panom zdjąć jak najszybciej wszystkie spinacze z nowych partnerek.